ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ

Τ' όνειρο μιλάει με τις αισθήσεις
καθώς το μυαλό το πιπιλίζει,
Το δάκρυ κυλά μες στο συναίσθημα
επιβεβαιώνοντας τον εαυτό του
ως κοιτίδα του αυτού συναισθήματος,
Η διαίσθηση ελλοχεύει μες στην
παραίσθηση
ως προζύμι της επιβίωσης,
O χρόνος διατυμπανίζει την κυριαρχία του
κατακερματισμένος στο νου
ευπλαστός στις διαστάσεις του σύμπαντος
ανίκανος να επιβληθεί στην μεταφυσική.
Μα ο δυνάστης είναι μονάχα
ο θεός
με τα άπειρα πρόσωπα
και την αισθητή απουσία του,
ο μόνος τρόπος να τον ανεχτούμε
είναι να μεταμορφώσουμε την ανασφάλεια
σε ενέργεια.

ΑΝΤΟΧΗ

Η αντοχή είναι ιδότητα τυφλή,
σε βρίσκει στην πιο μεγάλη χαρά
και σε φρενάρει
να μην ζυγίσεις με λάθος τρόπο
την αλήθεια
αντίκρυ στο ψέμα.
Άλλοτε πάλι σε κρατά
εκεί που έρπει του θανάτου
η παραξενιά
καθώς η αυτοπεποίθηση ξεχνά
να σε στηρίξει.
Ναι, ναι, ο έρωτας βρίσκεται
παντού
και πάντοτε στο στόμα σε φιλά
ενώ σου κόβει τα φτερά
εκείνα που σου χάρισε στον
πιο γλυκό τον ύπνο.
Άλλες φορές σε βρίσκει
και σε σφυροκοπά
δίχως να νοιάζεται σταλιά
για τη ζωή σου.
Και συ, ανίκανος να ορίσεις
έστω μια στιγμή
μονάχα προσεύχεσαι στην αντοχή
να σε κρατήσει.
Είναι αλήθεια πως η τυφλή
έχει την όραση θεού
και την καρδιά της πέτρας
που σε καθορίζουν

ΑΝΤΟΧΗ

Καμμένο μυαλό ξεφυλλίζει
αναπνοές σιωπής
μια κοκκίδας.
Εκείνη ανυποχώρητη
απ' τη θέση νηνεμίας,
ανεξάντλητη μες
στη μηδαμινότητά της,
δεν εφορμά μήτε
προς τα μέσα
μήτε κατά
εξωτερικού εχθρού.
Δεν γελά, δεν κλαίει
ούτε χάσκει.
Καμμένο μυαλό
μες στην κοκκίδα του
δεν εξιστορεί
το παρελθόν του,
μες στις στάχτες του
θηλάζει την ύπαρξή του
ως στίγμα του στίγματός του