Η αντοχή είναι ιδότητα τυφλή,
σε βρίσκει στην πιο μεγάλη χαρά
και σε φρενάρει
να μην ζυγίσεις με λάθος τρόπο
την αλήθεια
αντίκρυ στο ψέμα.
Άλλοτε πάλι σε κρατά
εκεί που έρπει του θανάτου
η παραξενιά
καθώς η αυτοπεποίθηση ξεχνά
να σε στηρίξει.
Ναι, ναι, ο έρωτας βρίσκεται
παντού
και πάντοτε στο στόμα σε φιλά
ενώ σου κόβει τα φτερά
εκείνα που σου χάρισε στον
πιο γλυκό τον ύπνο.
Άλλες φορές σε βρίσκει
και σε σφυροκοπά
δίχως να νοιάζεται σταλιά
για τη ζωή σου.
Και συ, ανίκανος να ορίσεις
έστω μια στιγμή
μονάχα προσεύχεσαι στην αντοχή
να σε κρατήσει.
Είναι αλήθεια πως η τυφλή
έχει την όραση θεού
και την καρδιά της πέτρας
που σε καθορίζουν
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
εξαιρετικό ποίημα!
σ'ευχαριστώ.
Ο έρωτας και η αντοχή είναι η δυο διαστάσεις της ύπαρξής μου. Και ειλικρινά πιστεύω ότι πρέπει ν' αντέχει κανείς για να ερωτεύεται.
Το ποιημά σου με συγκίνησε πολύ και επειδή ο έρωτας όσο δυνατός είναι τόσο και πονάει πρέπει να έχουμε μάθει να αντέχουμε πέρα από αυτόν για να τον ζούμε στο έπακρον.
Αυτό που υπονοείται σε αυτό που γράφω δίχως καν έμμεση αναφορά είναι η καλοτυχία στις πιο δύσκολες στιγμές και πρόσφατα δυο φορές έτυχε να βρεθώ σε οριακές καταστάσεις και δοκιμάστηκε η τύχη των αντοχών μου. Ευτυχώς τα κατάφερα.
Post a Comment