για σένα μιλάω παντού
δίχως να υπολογίζω με ποιον
δίχως να αναρωτιέμαι γιατί
απλά μιλάω για σένα παντού
και δεν με νοιάζει αν ή άλλοι
με ακούν
και δεν με νοιάζει αν τους πληγώνω
ή κάποια τους κρυφή επιθυμία
ακυρώνω
σαν να είμαι εγώ είσαι για μένα
και όταν μιλάω για σένα είμαι εγώ
και δεν υπάρχει μήτε ξάφνου
μήτε το κάπως
και όλα συνέβησαν και συμβαίνουν
σαν να ήταν όπως θα είναι
και μονάχα έτσι είναι,
για σένα μιλάω παντού
και δεν χρειάζεται να μιλώ για σένα
στον εαυτό μου
γιατί είσαι ο ίδιος μου
ο εαυτός
πόσο να κάψω τα λόγια σου
πόσο ακόμη να τα καίω;
και τα παλιά τα όνειρα
που πρόδωσε το ψέμα
πόσο ακόμη να τα κλαίω;
το βλέμμα σου καθώς με άγγιζες
ήταν καλέμι που με έπλαθε
και σ' ένα πικρό μεσόφωτο
άρπαξες το σφυρί
και μες σε ειρωνεία άπληστη
με διέλυσες
δεν είχα θάλασσα να δω
μήτε φεγγάρι να μιλήσω
μόνο κομμάτια στο κενό
είχα για να τα δένω
δίχως μίσος
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment