σύρμα σύρμα
ήρθανε ήρθαν
τα δάση τα δάση
ανοίξετε ανοίξτε.




μίλα μιλούνε
τα έτη σαν έλη
αντλία χημείας
το μάτι της έξης

φωνές παιδιών
σε φυσαλίδα παλλόμενη
πετάω

φωτιά παιδιών
στα μάτια
με ιταμούς ονείρων
τον κόσμο σαλεύουν

βλέμμα παιδιών
σάστισμα
η αλήθεια κυλάει
στην αμνησία τους

άπλετη θέα
μες την παλάμη
που κεφάλι διυλίζει,
αγύρτης άνεμος
το δάκρυ αστράφτει
μες στην αγρύπνια,
σεμνή ανάσα
αφήνει το χάδι
στον θύτη.

έκλεισε το σώμα
μέσα σε μια σφαίρα
πλημμύρισε το μάτι,
από υγρές εικόνες
ψυχή δίχως αγχόνες
θάλασσας σιωπή,
άγγιξε την νύχτα
μέσα στην υγρασία του γέλιου ανατολής,
πλέει ως οπτασία
στον κόσμο της ομίχλης
κελαρυστού φιλιού.