Thursday 6 March, 2008

τ' όλο είναι η κάθε στιγμή
που αιώνια γίνεται,

ο νόμος είναι το κάθε γιατί
που ανοίγει δρόμο στη σιωπή,

ο θεός είναι η παντοδυναμία
της αδυναμίας
κτίζει κάστρα και επιδυκνείεται,

οι αισθήσεις είναι μόνο η αρχή
που στον βαθύ ύπνο αφοπλίζονται,

η διαίσθηση διαρκώς προκαλείται
απ' την ίδια της την πηγή
την ανθρώπινη πληγή-τον φοβο-

και το δόγμα είναι μια ανάγκη
που διαρκώς αναιρείται
για να επιβεβαιώνεται.
Τι είναι αυτο
που μου ζητάς;
Γιατί με κυνηγάς;
Δεν σου αρκεί
που τρέχω σαν τρελός
με το κορμί
με το μυαλό

Γιατί ουρλιάζεις;
Γιατί σιωπάς;
Δεν μπορείς, απλά
να μιλάς;
Τον τσαμπουκά
που σε πνίγει
γιατί στον λαιμό μου
σαν θηλια τον περνάς;

Ότι σου κλέψαν
χάθηκε,
πάνω σε μένα
μην ξερνάς.
Ότι σου πήραν
πάψε πια
να το μοιρολογάς.
Νοιώθεις λειψός,
να το αλλάξεις
δεν αρκεί ο καιρός,
δεν ειναι πληγή
που θα επουλωθεί
είναι αναπηρία
που την φοράς
πριν ακόμη γεννηθείς,
όταν πεθάνεις
δεν θα σβηστεί.