Thursday 20 March, 2008

ηχώ

Η πόρτα έσβησε τα ίχνη μιας
σαλεμένης καταιγίδας
που κούρνιαζε στα σπλάχνα
της δίψας μου.
Γντουπ!
Όλα έμειναν νοτισμένα
από το υγρό βλέμμα
της χαράς,
μα και ακίνητα
από την αφασία που
μόνο ο κορεσμός της ηδονής
φέρνει.
Στην επόμενη σιγή
η ψύχρα εισέβαλλε απ' το πουθενά
απλώνοντας το γλυκό της μούδιασμα
παντού.
Άρχισαν να ραγίζουν όλα,
μέσα απ τις ρωγμές ξεπηδούσαν
βλέμματα
που απλώνονταν στην ηχώ
της γενετήσιας πράξης
του μικροσκοπικού αλόγου της παναγίας