Monday 4 February, 2008

συνδιαλέξεις

Γυναίκα μέσα στο χάος με την άμμο
Να πασπαλίζεις την αυγή σου
Στο λάθος που δεν έχει τάξη
Μήτε αλήθεια μήτε άκρη

Κανόνας δεν σε έπιασε γυναίκα,
Σε νου μονόφθαλμου τιτάνα
Ψευδίζεις λέξεις, πλάθεις συνθέσεις
Δίχως να αναζητάς το νάμα

Αχ πόσο καλά νοιώθεις το χάος
Και με τι χάρη σε κυριεύει,
Σε ατοπήματα της θλίψης
Πέφτεις δίχως να ζητάς ένα χέρι










Και συ που θέλεις να μιλάς
Σε γραμμές κυλώντας του τραίνου,
Σου δίνω λουλούδι της τροχιάς
Που τ’ όνομά του χαράσσει
Στις ράγες του δέους

Έτσι για να μην σιωπήσεις
Και μου ζητάς να καρτεράς
Σε διχογνωμίες και άλλα ξωτικά
Που πίνουν το δάκρυ μες στο ξύδι
Του ανεκπλήρωτου ονείρου
Κερματισμένου από την θλίψη