κάθε πρωί που ξυπνώ
πέφτω επάνω σου,
μα με το βλέμμα μου
συνεχώς αστοχώ να σε πετύχω

κάθε μέρα με μισό χαμόγελο γυρνώ
γιατί μόνο λοξά μπορώ να σε δω
κ' έχω τη θλίψη μου παρηγοριά
και μια ανείπωτη χαρά
να με σκουντά στον ώμο

διαρκώς όλο εσένα κουβαλώ,
ακόμη και στον ύπνο μου
σ' έχω μέσα μου και σου μιλώ
γλυκά και μελαγχολικά
μιας και κατάματα δεν σε αγγίζω

μα σε καποιες στιγμές
ελάχιστες και μαγικές
έχεις ουράνιο τόξο το στόμα σου
το φιλώ και μ' εξαγνίζω