ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗ

ΕΡΩΤΑΣ

Αναλλοίωτος παραμένει

Όσοι τον αλλοίωσαν
μαρμάρωσαν στην παραμόρφωσή τους
και έκτοτε
μες σε αιώνιο θάνατο
ως πιστοί τον προσκυνούν
Μα εκείνος αρνείται
ακόμη και τη δική του
θρησκεία










ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΩΤΕΡΟ

Να βρίσκομαι
στις πλέον αντίξοες συνθήκες
Διαβαίνοντας
την κάθε οργή τους
φωτεινός
Των θηρευτών τις παγίδες
να προσπερνώ
Τον έρωτα που μου έκρυψαν
να συναντώ












Ο ΧΡΟΝΟΣ

Ο χρόνος είναι παιχνίδι
του μυαλού
των αριθμών το ψέμα
Η υφή του σώματος
γελά
πέρα απ' το κλάμα
της γέννησης
και του θανάτου
το βλέμμα

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ

Το απειροελάχιστο είναι
απείρως δυνατότερο
απ' το δυνατό.
Ισχυροί του κόσμου
η ανθεκτίκοτητα της ύπαρξης
δεν σας ανήκει,
μονάχα οι απειροελάχιστα
μηδαμινοί
τον ήλιο κρατούν
και δεν καίγονται,
γιατί είναι
απειρομέγιστα
ανθρώπινοι.

ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ

Ένας δρόμος δεν μου φτάνει
οι πολλοί είναι κάτι
μα στο άπειρο ξεχνιέμαι
και με την υποψία μου
συναντιέμαι

Το παραμύθι έχει λιθάρια
αόρατα και αβαρή είναι
σαν τα αιθέρια σώματα,
που έχουν το νόημα της μάνας
και θρέφουν μες στο χάος
ήλιους και καμπυλώματα

Η παραζάλη μου είναι μεγάλη
σαν τρέχω στων θεών τα χώματα
οι αισθήσεις δεν μιλάνε
μα το απόλυτο και το σχετικό
διαρκώς εντός μου πλάθουν υψώματα


Και είμαι ένα απόλυτο τίποτα
που συνεχώς αναιρώ ότι γεννώ
και έτσι δίχως να καταστρέφω
αδειάζω
και σε όποιο ύψος θέλω
βρίσκομαι και σιωπώ

ΑΝΤΟΧΗΣ ΠΟΡΕΙΑ

Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση
του φαύλου κύκλου
Τα αδιέξοδα του μεγάλου ψεύδους
μας οδηγούν στις κρυφές αλήθειες
Κατάσπαρτες εκείνες μέσα μας
πίνουν το σκοτάδι μας
αντέχοντας.
Γύρω, ένας πολιτισμός διαστρεβλωμένος
όπως ο άνθρωπος εγκλωβισμένος
στο ατροφικό, πια, εγώ.
Η παράνοια του εγωισμού μας
συντρίβεται απ' την συμπαντική ενάργεια.
Η γη θ' αντέξει, ο άνθρωπος
και κείνος θ' αντέξει
το άτομο όμως θα εναρμονιστεί
με τη ροή.
Το πρόσωπο του καθενός
δεν είναι, μονάχα, ένα
είναι πολλά...άπειρα
Στο δικό σου είναι το δικό μου
τα δικά τους είναι δικά μας
Είμαστε ότι είστε και είναι