Thursday 20 March, 2008

ηχώ

Η πόρτα έσβησε τα ίχνη μιας
σαλεμένης καταιγίδας
που κούρνιαζε στα σπλάχνα
της δίψας μου.
Γντουπ!
Όλα έμειναν νοτισμένα
από το υγρό βλέμμα
της χαράς,
μα και ακίνητα
από την αφασία που
μόνο ο κορεσμός της ηδονής
φέρνει.
Στην επόμενη σιγή
η ψύχρα εισέβαλλε απ' το πουθενά
απλώνοντας το γλυκό της μούδιασμα
παντού.
Άρχισαν να ραγίζουν όλα,
μέσα απ τις ρωγμές ξεπηδούσαν
βλέμματα
που απλώνονταν στην ηχώ
της γενετήσιας πράξης
του μικροσκοπικού αλόγου της παναγίας

2 comments:

tsiailisworld said...

αχ, τι μου έκανες!!!!!!!!! ενώ διάβαζα μαγεμένος ΄το ποίημα σχηματίζοντας την εικόνα μου έβαλες για κλείσιμο ένα πράσινο πλάσμα που φοβάμαι πάρα πολύ!

Σμίχελης said...

όλοι οι άντρες το φοβούνται. είχα δει ένα ντοκυμαντέρ με θέμα την ερωτική πράξη των ζώων και αναφερόταν και στην ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου πλάσματος. κρύος ιδρώτας με έλουσε και με επηρέσασε τόσο πολύ που στο κείμενο βγήκε εντελώς αυθόρμητα. φυσικά έχει εντελώς συμβολική σημασία και μάλιστα με θετικο πρόσημο, γιατί θα ήθελα ότι φαλλοκρατικό κουβαλώ να το εξαλείψω.όπως το θηλυκό τρώει το αρσενικό κατά την ερωτική πράξη για να αναπαραχθεί έτσι και εγώ θα ήθελα το θηλυκό να αφανίσει καθε τί φαλλοκρατικό για να αναγεννηθώ.