ΑΝΤΟΧΗ

Καμμένο μυαλό ξεφυλλίζει
αναπνοές σιωπής
μια κοκκίδας.
Εκείνη ανυποχώρητη
απ' τη θέση νηνεμίας,
ανεξάντλητη μες
στη μηδαμινότητά της,
δεν εφορμά μήτε
προς τα μέσα
μήτε κατά
εξωτερικού εχθρού.
Δεν γελά, δεν κλαίει
ούτε χάσκει.
Καμμένο μυαλό
μες στην κοκκίδα του
δεν εξιστορεί
το παρελθόν του,
μες στις στάχτες του
θηλάζει την ύπαρξή του
ως στίγμα του στίγματός του