Friday 4 September, 2009

Συνομιλία με τον Στεφάν Μαλλαρμέ

μελάνι ήχου στην καρδιά
είναι η χάρα μια λύπη
που ξεγυμνώνεται γερά
μες σε αβύσσου λήθη

έτσι χαμένη στον βυθό
της θάλασσας τον χνώτο
θα περπατά χαρούμενη
δίχως κανένα κόπο

θα είναι μάγισσα κυρά
θα είναι και ξωκλήσι
του στεναγμού που μειδιά
και γίνεται άστρου φύση

αλάνθαστος ο πηγαιμός
τούτης της μικρής μου κόρης
μες στον αλήτικο χορό
των άδηλων την νιότη

3 comments:

tsiailisworld said...

καταπληκτικό περιεχόμενο, με ξένισε λίγο η μορφή σαιξπηρικού σονέτου (4 στροφές με τέσσερις στίχους), ίσως αν το επύκνωνες λίγο

quartier libre said...

@
Σμιχελίνο μου,

φιλάκι στέλνω
και
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ εύχομαι :)

quartier libre said...

@
Γιάννη,

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, σου εύχομαι !
να είσαι πάντα καλά !